آئین مستان

چون حرم نیست زائری هم نیست

خادمی نیست نوکری هم نیست

چون که گنبد ندارد این بقعه

پس یقیناً کبوتری هم نیست

هر که رفته بقیع میداند

خبر از قبر مادری هم نیست

دور تا د‌ور چون که دیوار است

مطمئن باش که دری هم نیست

نیمه شبها به غیر نور ماه

بخدا شمع دیگری هم نیست

در مدینه علی غریبتر است

خبر از نام حیدری هم نیست

نه حیاتی نه حوض آبی هست

ظاهراً آب آوری هم نیست

سقای دشت کربلا اباالفضل، اباالفضل

مادر چهارتا شهید رفته بود خدمت امام (ره) تو جماران، میگن از زیر چادر یه عکس درآورد گفت: این پسر بزرگم محمود شهید شده، امام هم همینجوری بهت زده داشت نگاه می کرد، میگن دست برد تو چادر یه عکس دیگه جلو امام گذاشت گفت: اینم دومین پسرم سعید اینم شهید شده، دوباره دست کرد تو چادر یه عکس گذاشت جلو امام این بچه سومم علیِ اینم شهید شد، یه مرتبه دیدن امام دستمالش درآورد گذاشت رو صورتش های های گریه کرد؛ جانم مادرای شهید که یه الگو داشتن، میدونی این مادر شهید چیکار کرد، میگن عکس ها رو جمع کرد گذاشت زیر چادرش، به امام گفت: من بچه هام دادم که شما گریه نکنید.

میومد تو آفتاب ام البنین چهارتا قبر درست میکرد، مادری که داغ دیده باشه گریه اش معلومه، گریه ی ام البنین مدینه رو پر کرده بود، اما هر کی میومد نزدیک بقیع گوش میداد، میدید فقط میگه آخ غریب حسین....عزیز دلم حسین...ای تشنه لبم حسین..... ای بی کفن حسین....آخر سر مروان اومد به ام البنین گفت:آی زن مگه تو مادر عباس نیستی، مگه تو چهار تا پسرات کربلا کشته نشدن، چرا همه اش میگی حسین، میدونی چی جواب داد؛ اینجوری نگو، آخه حسین مادر نداره، کسی نیست براش گریه کنه، شنیدم کربلا مادرش سر عباسم بغل کرده، شنیدم عباسم به آرزوش رسونده، شنیدم بچه ام لحظه ی آخر حسین صدا زده برادر حسین.....

مادر به قربون جمالت

رخ چون بدر و ابروی هلالت

شنیدم عطشان جان سپردی

گل ام البنین شیرم هلالت

شنیدم دست هایت را بریدن

شنیدم چشم نازت را دریدن

چو طفلان این سخن ها رو شنیدن

همه از هم خجالت می کشیدن

امام جماعت مسجد شیعه های مدینه، شیخ امری (ره)، ایشون، به نقل از مرحوم پدرشون، فرمودند: موقعی که این، قبور رو می خواستن تخریب کنند، مفتی اون زمان دستور داد، حکومتم اجرا کرد که باید این قبور به دست شیعه ها خراب بشه، گفت: شیعه ها رو آوردند، ایشون کسانی که رفتند، مدینه، شیخ امری رو می شناسند، یه مسجد شیعه تو مدینه هست، که حالا، یه جای دور به این شیعه های مظلوم دادند، این شیخ امری بزرگوار اونجا نماز می خونده، خودش گاهی پسرش، ایشون می فرمودند که شیعه ها رو آوردند، که باید قبرهارو شما خراب کنید، خوب دیدید حتماً بارگاهی بوده، الان عکس اون بارگاه هم چاپ شده، تقریباً شصت یا هفتاد سال پیش، گفت: شیعه ها گفتند که اگر، تک تک مارو گردن بزنید ما همچین کاری رو نمی کنیم، مامورین گفتند ایرادی نداره، از اولین نفر شروع می کنیم، جلاد رو آوردند، اولین نفر رو اومد گردن بزنه، جلاد حالش بد شد افتاد، اینها فهمیدند یه سرّی هست، نباید الان به این مسئله زیاد پافشاری کنند، البته از حرفشون پایین نیومدند، ایشون می فرمود: بزرگ شیعه ها اون موقع خواب آقامون امام مجتبی علیه السلام رو دیدند: آقا در عالم رویا فرمودند: فلانی، شما این کار رو قبول کنید، خودتون با دست خودتون خراب کنید، ایشون میگه: عرض کردم آقا جان قربونت برم، اگه همه ی مارو تو این راه، قطعه قطعه بکنند، ما همچین جسارتی نمیکنیم، آقا فرمودند: صحبت همین جاست، اگه بدست غیر از شماها، این کار انجام بشه، اینها به قبر ماهم جسارت می کنند، لذا می گفتند: شیعه ها جمع شدند، با اشک چشمشون این قبرهارو یکی یکی، آجرها رو بر می داشتند، خراب میکردند، باشه ان شاءالله دوباره با اشکهای چشممون این قبرها ساختنه بشه، خدایا به حق حضرت زهراسلام الله علیها این قدم هارو مدینه و کربلا با هم برسان

باید اینجا حرم درست کنند

چهار تا مثل هم درست کنند

با امام حسن سزاوار است

چند باب الکرم درست کنند

هر حرمی میری هر درش اسمی داره، حرم کاظمین میری باب المراد، یعنی میشه امام حسن یه حرم داشته باشه، بالا در حرم بنویسن باب الکرم هرچی گداست سرش بندازه پایین بره داخل گدایی

باید اینجا حرم درست کنند

چهار تا مثل هم درست کنند

با امام حسن سزاوار است

چند باب الکرم درست کنند

با طلا دور مرقد سجاد

بیتی از محتشم درست کنند

به تولای باقر و صادق

صحن دارالقلم درست کنند

نزد ام البنین نمادی از

مشک و دست و علم درست کنند

دودمه نه در این مکان باید

شاعران چاردم درست کنند

با کریمان کریم خانیها

قطعه ی آمدم درست کنند

کاش هرچیز را نمی سازند

کوچه را دست کم درست کنند

ای مهربونم ننه ننه ننه

تازه جونم ننه ننه ننه

دردت به جونم ننه

علامه ی امینی برگشته بود از مدینه شاگرداش میرفتن دیدنش، میدیدن اشکش قطع نمیشه، میگفتن: علامه دیگه بسه، این همه تو مدینه ناله زدی بس نبود، حالا که برگشتی چته، مگه چی دیدی، چی شنیدی؛ گفت: آخه رفتم اومدم این همه سال گذشته اما هنوز صدای ناله ی فاطمه میاد..... مگه ناله ی فاطمه چیه:

امان از بی کسی ای داد بیداد

غم دلواپسی ای داد بیداد

امان از کوچه های بی مروت

امان از مردم بشکسته بیعت

امان از آسمان شهر یثرب

از آن دلتنگی هنگام مغرب

همه مدینه پخش شده بود که یه مادری زیر آفتاب میشینه چهار تا صورت قبر درست میکنه، برا بچه هاش گریه میکنه، اما هرکی میومد بقیع، میدید ام البنین داره گریه میکنه هر چی صبر میکرد شاید یه بار اسم بچه هاش ببره نمی شنید، میدید فقط میزنه تو سینه اش میگه آخ حسین....

کشتند عزیزم آبت ندادن

کشتند عزیزم خاکت نکردن

همه مدینه منتظر بودن یه بار بگه اباالفضل؛ فقط یه بار گفت اباالفضل؛ دید بشیر داره روضه میخونه، میگه ام البنین به سر عباست عمود آهنین زدند، بلند شد گفت: باور نمیکنم کی تونسته عمود آهن به سر عباس من بزنه... باورش سخته، اما قبل از اینکه عمود بزنن دستاش جدا کردن، تیر به چشمش زدند، چهار هزار تیرانداز عباس هدف گرفتند، ام البنین تا این موقع مشکلی نبود، اما وقتی مشکه آبش زدند، دیگه امید عباست نامید شد... نانجیب اومد روبروش ایستاد حکیم بن طفیل (لعنة الله) گفت: اگه تو دست نداری من دارم چنان با عمود آهن زد....

من نمی دونم چه سرّیه مبعث میگن عاشورا بخون، عید فطر میگن عاشورا بخون، سفارش شده، غدیر میگن عاشورا بخون، عید قربان میگن عاشورا بخون، شهادت بی بی میگن عاشورا بخون، شب بیست و یکم هم میگن عاشورا بخون، آخه امشب کوفه کربلاست، آروم آروم علی داره چشماشو میبنده، هی چشماشو باز میکنه، به هوش میآد از هوش میره،

تنگ غروب بچه ها، بیایید من و یاری بدید

حسنم حسینم

پاشید برای یتیما، سفره ی افطاری بدید

دختر من چادرت و با اشک چشمت تر نکن

کشتی من و  با گریه ها مادر مادر مادر نکن

زهر ستم کرده اثر چشام داره تار میبینه

زینب

چشای تاریک بابات باز در و دیوار میبینه

تازه فهمیدم فاطمه ام چی کشید، روزای آخر دیگه چشماش نمیدید

گریه نکن تا که بگم وصیت های آخرُ

گریه نکن بذار بابات حرف بزنه، گریه ات داره من و میکشه زینب

گریه نکن تا که بگم وصیت های آخرُ

بریز میون کفنم خاک مزار مادر ُ

یاری کنید که پا بشم تو نفسای آخرم

مادرتون منتظر باید برم باید برم

دیگه لفظ عوض شد

چیزی نمودنه تا بیام فاطمه جون کنار تو

تو اومدی و سر شده زمان انتظار تو

منتظرم بیا بشین

بیا و زخمم و ببین

بذار که یاریت بکنم

تا که نیفتی رو زمین

شبیهه اون روزایی که تو بودی بین بسترت

با پر معجر میگیره اشک چشام و دخترت

دوباره به هوش اومد

وصیت کربلا رو باید بگم تا بدونند

همه برن بیرون فقط حسین و عباس بمونند

این ساعات همه نگاه میکنند به لب های مبارکش، بچه های ام البنین، موالی ما، امامان ما، صاحب اختیارای ما، بچه های حضرت زهرا سلام الله علیها نشستند، همه دارند به لب آقا نگاه میکنند، نفس به شماره افتاده، آروم فرمود:چی داره داره میگه آقا/گوش و نزدیک آوردند، دیدند آروم داره میگه:"همه برن بیرون"همه بلند شدند، فرمود:"بچه های فاطمه ام بمونند"چهار تا عزیز دوردونه های بی بی نشستند، همه اومدند بروند بیرون، زیر لب آقا فرمود:"عباس"با اشاره فرمود بمون، چه خبر میخواد بشه

ای گل نازنین من شیر بچه ی ام بنین

میخوام باهات حرف بزنم پیش برادرت بشین

امشب خود علی روضه کربلا خوند

اگه ی میخوای که شاد بشه دختر شاه عالمین

عباس من تو کربلا جون تو  و جون حسین

پسرم

وقتی چشات تیر میخوره حرف من و بیاد بیار

به جای دستات پسرم با زانوهات تیر و درآر

یاد حرف باباش افتاد عباس تیر و مابین دو کنده ی زانو، سر بالا کشید، کلاه خود از سرش افتاد، یه وقت سر عباس......

عموم اباالفضل یه پهلوونه

قدش بلنده، دستاش قشنگه، ابرو کمونه

یه پهلوونه

حالا یکی از این خان کوچولوها چی گفت:

ما تشنه مونه

خدا می دونه

که این فقط کار عموی پهلوونه

میگن که عباس دلش یه دریاست

چشم امید ما همه به دست اونه

حال توی کدوم خیمه نشستن،این خانم کوچولوها دارن با هم حرف میزنن؟

همه تو خیمه ی ربابند

منتظر یه چیکه آبند

آب رو برا خودشون نمی خوان،می خوان بدن به رباب بده علی اصغر

همه تو خیمه ی ربابند

منتظر یه چیکه آبند

یه ذره آب بچه ی رباب رو نجات می داد،خنک نه،اگه آب داغ هم بود نجات می داد

همه تو خیمه ی ربابند

منتظر یه چیکه آبند

حالا تصمیم گرفتند یکی از بچه ها رو بفرستن خیمه ی عمو

تو چشمامون نبینه اشک

دست عمو کی میده مشک؟

یه خانم دستش رو بلند کرد،اگه گفتی کی بود؟ خانم سه ساله،گفت:من میرم به عمو میگم،داداش اصغرم داره میمیره،حسین........

همه تو خیمه ی ربابند

منتظر یه چیکه آبند

روضه ای که عباس رو کشته اینه،عباس رو عمود نکشت،عباس رو تیغ نکشت ،فرق شکافته نکشت ،تیر به چشم نکشت ،نیزه و سنگ و خنجر و تبر نکشت،مگه این چیزهام بوده،باید باشه که اون قامت رشید تو قبر کوچیک جا بشه،اربعین دوید اومد کنار قبر باباش،گفت:بابا عمه زینب چی میگه،یه قبری رو به من نشون داده میگه:قبر عموته،ولی من باور نکردم،بابا یه قبر کوچولو به من نشون داده،بابا آخه عموم قامتش بلند بوده،توی قبر کوچولو چه طوری جا شده؟یه صورتش اینه که بر اثر جراحت ها،نیزها،جنایت ها این بدن درهم ریخت،آقا زین العابدین علیه السلام این بدن رو جمع کرد،یه صورت دیگه اش اینه، اینقده عباس از خجالت آب شد،حسین.......

بارالها تو رحیمی، بعلی بعلی

برامون زوده یتیمی، بعلی بعلی

ای خدا این دل خسته

به در خونت نشسته

حق اون فرق شکسته

 بعلی بعلی

جز تو یا رب، کی می دونه

دل بابامون چه خونه

داغ مادر بسمونه

بعلی بعلی

بوی زهرا می یاد امشب

 قرآن سر گرفته زینب

بک یا رب بک یا رب

بعلی بعلی

ای خداجون بر لب اومد

حال بابا می شه هی بد

بمحمد بمحمد

 بعلی بعلی

این امام عالمینِ

 فاتح بدر و حنینِ

بالحسین بالحسینِ

 بعلی بعلی

بعد تو وای از جسارت

 خیمه هامون می شه غارت

می ره زینب به اسارت

 بعلی بعلی